პირველი ლექსი და 18 წლის ასაკში გამოცემული სამი კრებული – ნუცა ჩიტაძის ისტორია

ფერად-ფერადი ფურცლები, კალმები ფანქრები, ხვადასხვა საკანცელარიო ნივთები, რომლებიც მაგიდაზეა მიმობნეული ხაშურელი გოგოს სამუშაო სივრცეა, ამბობს, რომ ეს გარემო მას წერაში ეხმარება. 18 წლის ნუცა ჩიტაძემ ლექსების წერა 5 წლიდან დაიწყო.

“ლექსის წერის სტრუქტურა დედამ ამიხსნა, მას ჰქონდა გამოცდილება, წარსულში ისიც წერდა. პირველად მახსოვს სამშობლოზე დავწერე და ჩეს ქვეყანას მივუძღვენი, ამის შემდეგ გაიკვალა ჩემი გზა მწერლობაში. ვწერ მოთხრობებს, ვაკეთებ ჩანახატებს, ადრე უფრო ხშირად ვხატავდი, ახლა მხოლოდ წერას ვუთმობ დროს”, – ამბობს ნუცა

წერს ყვლგან სადაც მისთვის მყუდრო გარემოა, ეზოში, ბუნებაში, სახლში. მისი შემოქმედება მრავალფეროვანია, თუმცა ხშირად საკუთარი ლექსებით იმ ამბებს ეხმაურება, რომლებიც მის გარშემო ხდება და აწუხებს.

“ვცდილობ, რომ ჩემი შემოქმედება მრავალფეროვანი იყოს. ვწერ სიყვარულზე, მეგობრობაზე, სამშობლოზე, დედის როლი ჩემს ცხოვრებაში ძალიან დიდია, ამიტომ ჩემს ლექსებს ხშირად მას ვუძღვნი. წერის სურვილი თავისით მოდის, მუზამ არ იცის დრო. ვწერ, როდესაც ბავშვობა მახსენდება, ან დიდი სიხარული მაქვს გულში. მაგალითად, ახლა მქონდა ბოლოზარი და დავწერე ლექსი, რომელიც ჩემს თანაკლასელებს მივუძღვები”, – ამბობს ის.

ნუცა ჩიტაძეს ლექსების სამი კრებული აქვს გამოცემული, “მოვალ და მოგფერები”, “ალუბლის ყვავილობა” და “მადლმოფენა”. მესამე კრებული საკუთარი ნახატებითაა ილუსტრირებული. ის არის შიდა ქართლის მწერალტა კავშირის წევრი. სამომავლოდ მეოთხე კრებულის გამოცემას გეგმავს.